داده های تاریخی نشان می دهد که سیستم گرمایش تابشی از کف برای اولین بار در خاورمیانه استفاده شده است. در سال 1300 قبل از میلاد شاه ارزوا چنین سیستمی را در کاخ خود در بیج سلطان ترکیه نصب کرد.
اغلب امکانات امروزی بدون توجه به الهامات، ساعت‌ها زحمتی که برای ساخت این ابزارهای شگفت‌انگیز قبل از تبدیل شدن به آخرین فرمت‌هایشان انجام می‌شود، بدیهی تلقی می‌شوند.
امروزه گرم کردن به یک فرآیند ساده تبدیل شده است مانند چرخاندن کلید، تنظیم دما و لذت بردن از مزایای یک محیط گرم و دلپذیر. اما همه چیز برای اجداد ما که شجاعت می کردند و با هر آنچه در دسترسشان بود در زمستان می جنگیدند، آسان نبود. این یک سفر طولانی از تلاش مداوم بشر بوده است که گرمایش را بسیار قابل اعتماد و به راحتی برای همه در دسترس قرار داده است.
یونانی ها کانون های مرکزی را تعمیر کردند
اولین شکل گرمایش (حدود 1.5 میلیون سال پیش) یک آتش سوزی بود که انسان های باستان برای گرما و پخت و پز دور آن جمع می شدند.
آتش به آرامی با آتش مرکزی و سقف مرکزی برای خروج دود به داخل خانه منتقل شد.
قدمت آتشگاه های مرکزی ثابت به ۲۵۰۰ سال قبل از میلاد می رسد.
شواهدی از آن در حفاری های یونان یافت شد. حدود هزار سال بعد، مصریان دم را برای شعله‌ور کردن شعله‌ها و افزایش حرارت آتش‌ها معرفی کردند، اما گرمایش مرکزی تا حدود صد سال قبل از میلاد و ظهور امپراتوری روم گریزان باقی ماند.
رومی ها این ایده را بهبود بخشیدند و از گرمایش تابشی در کف و دیوارها نیز استفاده کردند و بدین ترتیب اولین سیستم گرمایش مرکزی را ایجاد کردند.
این سیستم‌هایی که رومی‌ها استفاده می‌کردند، فضاهای توخالی زیر کف‌های سنگی بودند که هیپوکاست نامیده می‌شد. این سیستم ها کف را بر روی ستون هایی بر روی یک محفظه با آتشی که در یک انتهای آن روشن می شد، نگه می داشتند. گازهای حاصل از احتراق از زیر زمین به طرف دیگر عبور می کنند.
سیستم های جدیدتر از دودکش های کاشی یا دیواره های کاشی توخالی برای هدایت محصولات احتراق گرم استفاده می کردند.
آتش از یک سر به یک محفظه کوره جداگانه منتقل شد. بعداً، محفظه هیپوکاست به طور کامل حذف شد و کانال های کف که از کوره به دودکش های دیواری متصل می شدند جایگزین شدند.
در روم باستان، از چنین سیستم‌های گرمایش تابشی برای گرم کردن خانه‌های رومی طبقه بالا و همچنین برای حمام‌های عمومی استفاده می‌شد که در میان رومیان ثروتمند بسیار محبوب بود.
این دوره ای بود که شاهد ساخت حداقل 17 حمام عمومی بزرگ با استفاده از سیستم های هیپوکاست بود. هنر و علم سیستم های هیپوکاست پس از سقوط امپراتوری روم از بین رفت.
قدمت گرمایش هوای گرم به سال 200 می رسد. امپراتور هلیوگابالوس در کاخ خود بخاری داشت که از هوای گرم استفاده می کرد.
علم گرمایش غربی در دوره قرون تاریک پیشرفت های بسیار کمی داشت. در سرتاسر اروپا، خانوارها برای تقریباً هزار سال به شومینه های ابتدایی بازگشتند.
در اوایل قرون وسطی، در ابی رایچناو، شبکه ای از کانال های زیرزمینی به هم پیوسته برای گرم کردن اتاق بزرگ اجتماع راهبان در زمستان استفاده می شد. این سیستم کاملاً مؤثر بود.
در دهه 1200 تالار شهر در لونبرگ آلمان دارای سیستم مرکزی هوای گرم بود که از سه کوره استفاده می کرد.
سیستم مشابهی در همان زمان در قلعه ماربورگ در آلمان ساخته شد.
یک نمونه خوب از گرمایش مرکزی با استفاده از کوره های چوبی “صومعه سلطنتی” بانوی چرخ در اسپانیا است.
در قرن سیزدهم، راهبان سیسترسین، گرمایش مرکزی را در اروپا با استفاده از کوره‌های داخلی احیا کردند.
گرمایش مرکزی با استفاده از کوره های چوبی
اختراع دودکش نشانه آغاز دوران گرمایش مدرن بود. دودکش‌های اولیه برای قرار دادن دودکش‌کش ساخته می‌شدند تا برای تمیز کردن از داخل آن‌ها بالا برود.
گرمایش اجاق گاز به زودی فراتر از دستگاه های خامی که برای اولین بار مورد استفاده قرار گرفتند، پیشرفت کرد.
اختراع دودکش
قلعه‌هایی که در قرن سیزدهم ساخته شده‌اند دارای شومینه‌هایی با دودکش‌های کوتاه به بیرون، پیش‌روی یک دودکش بودند. این شومینه‌ها تماماً از سنگ ساخته می‌شدند و بعداً از شومینه‌های چدنی برای محافظت از سنگ در برابر گرمای آتش ساخته می‌شدند. از شومینه گرفته تا اجاق گاز، چوب منبع اولیه مواد خام مورد استفاده برای تولید گرما بود. و بعداً یک ماده تازه کشف شده به نام زغال سنگ وجود داشت که قدرت را به دست گرفت.
به نظر می رسد اولین استفاده ثبت شده از گرمایش آب گرم در قرن چهاردهم در صومعه ای در گرینلند باشد که از آب گرم چشمه استفاده می کرد.
اولین اجاق های فلزی
اولین اجاق‌های فلزی بعد از سال 1400 ظاهر شدند و از اجاق‌های چدنی متصل بودند.
کوره های قرن 17
اجاق‌ها در قرن هفدهم ساخته شدند، اما آن‌ها فقط می‌توانستند هر بار یک اتاق را گرم کنند و شومینه‌ها شکل اصلی گرمایش در برابر سرمای شدید باقی ماندند.
اجاق های بنایی
در این دوره معمولاً در شمال اروپا از اجاق‌های بنایی استفاده می‌شد که بزرگ بودند و به اجاق‌های روسی یا سوئدی معروف بودند.
سال
1594
سیستم گرمایش مرکزی مبتنی بر بخار
در این سال، یک نویسنده انگلیسی، هیو پلات، سیستم گرمایش مرکزی مبتنی بر بخار را برای یک گلخانه پیشنهاد کرد. اما این کار تا قرن 18 با هیچ کار دیگری در مورد این موضوع دنبال نشد.
سال
1600
شومینه گردشی
لویی ساووت فرانسوی در اوایل دهه 1600 رنده برآمده را اختراع کرد و یک شومینه گردشی طراحی کرد.
اجاق گاز Dalesme
اولین اجاق گاز مستقل با هوای گرم یا “اجاق گاز بدون دود” توسط Dalesme در فرانسه در اواخر دهه 1600 اختراع شد. اجاق گاز Dalesme برای اطمینان از احتراق کامل طراحی شده است، و بنابراین، هیچ دودی منتشر نمی کند.
سال
1679
معادن ایلینوی
آن سال به عنوان سالی ثبت شد که زغال سنگ توسط کاشفان فرانسوی در رودخانه ایلینویز کشف شد.
سال
1710
گرمایش مرکزی آب گرم
سیستم های آب گرم اولیه در روسیه برای گرمایش مرکزی کاخ تابستانی پتر کبیر در سن پترزبورگ استفاده می شد.
سال
1741
اختراع اجاق گاز بنجامین فرانکلین
بنجامین فرانکلین در سال 1741 یک اجاق گاز کارآمد و ایمن اختراع کرد.
سال
1745
گرمایش بخار ویلیام کوک
در این سال در انگلستان، ویلیام کوک برای اولین بار مفهوم گرمایش با بخار را مطرح کرد.
سال
1748
استخراج از معادن زغال سنگ
در این سال اولین استخراج تجاری زغال سنگ در نزدیکی ریچموند ویرجینیا اتفاق افتاد.
سال
1750
زغال سنگ
در 13 آوریل 1750، دکتر توماس واکر اولین کسی بود که زغال سنگ را در کنتاکی کشف و استفاده کرد.
سال
1790
جیمز وات
متیو بولتون و جیمز وات، پیشگامان موتور بخار، از گرمایش بخار در خانه های خود با وات با استفاده از رادیاتور خام ساخته شده از ورق مسی لحیم شده استفاده کردند.
در اواخر دهه 1700، یک فرانسوی M. Bonne-Main یک سیستم گرمایش آب گرم با استفاده از یک دیگ بخار ساخت.
سال
1800
ثبت اختراع دانیل پتیبون
در اوایل هجده صد سال، مخترع آمریکایی دانیل پتیبون از سیستم‌های گرمایش تابشی رومی‌ها الهام گرفت و اولین کوره‌ای را اختراع کرد که از هوای گرم برای گرم کردن استفاده می‌کرد. این سیستم در بیمارستان پنسیلوانیا در فیلادلفیا نصب شد و متکی به گرما بود که به طور طبیعی بالا می رفت و بنابراین با مشکل گرمایش ناسازگار مواجه شد.
اجاق گاز در اوایل قرن 19 کشف شد و بخاری های نفتی در دهه 1920 ظاهر شد.
با این حال، در سال 1940، 75 درصد خانه ها هنوز از چوب یا زغال سنگ به عنوان سوخت اولیه گرمایش استفاده می کردند. دیگ‌ها و کوره‌های اولیه با آجر محصور می‌شدند، اما در سال 1900، کوره‌های فولادی و دیگ‌های چدنی ایستاده راه خود را به بازار باز کردند.
استفاده گسترده از گرمایش نیاز به توسعه سیستم های کنترل کارآمد را افزایش داد. بسیاری از این موارد حول کنترل منبع گرما کار می‌کردند و تنظیم آن پیچیده بود، که عمدتاً به صورت دستی انجام می‌شد.
توماس تردگلد
کتاب اصول گرمایش و تهویه ساختمان‌های عمومی توماس تردگلد روش کاربرد گرمایش بخار داغ را در ساختمان‌های کوچک‌تر و غیر صنعتی تشریح کرد.
سال
1802
اولین اجاق گازاولین اجاق گاز در سال 1802 توسط زاخوس وینلر ساخته شد.
سال
1805
انقلاب صنعتی گرمایش هوای گرم پیشرفته را معرفی کرد. در انگلستان در این سال، ویلیام استروت کوره ای با هوای گرم اختراع کرد که از یک محفظه هوای پرچین و فرفورژه ساخته شده بود که در آجر محصور شده بود. آجر و آهن به گونه ای طراحی شده بود که اجازه گردش هوای گرم و خنک را بدهد، جایی که هوای خنک برای گرم کردن اتاق گرم می شد.
شرکت فاران تابش، در زمینه طراحی و تولید سیستم های گرمایش تابشی ، محصولات خود را مطابق تمام استانداردهای داخلی و بین المللی و با در دست داشتن مدرن ترین تجهیزات، تولید و توزیع می کند. برای کسب اطلاعات بیشتر و انتخاب محصول مناسب، با متخصصان ما تماس بگیرید.
